Mbrojtësi i Biancocelesti dha një intervistë për L’Ultimo Uomo në të cilën diskutoi aspekte të shumta të karrierës së tij.
Acerbi, tani 32 vjeç, thotë se tregoi mungesë profesionalizmi në fillimin e karrierës së tij.
”Fillimisht, unë luaja për babanë tim. Ai kujdesej shumë, mbase shumë”, tha Acerbi për revistën, transmeton lajmi.net.
“Sigurisht që ai kujdesej më shumë se unë. Ndoshta ndonjëherë ai përqëndrohej aq shumë tek unë, saqë nëse do të më përmirësonte, ai duhej të më lëndonte”.
“Fakti është se sapo ai shkoi nuk kisha njeri për të cilin do luaja, sigurisht jo për vete. Unë nuk e kam kokën e një profesionisti”.
“Nuk kisha respekt për veten, nuk kisha respekt për punën, as respekt për njerëzit që më paguanin. Unë shpesh arrij në stërvitje pasi kisha pirë një natë më parë”.
“Unë isha mirë fizikisht sepse gjithmonë kam qenë i fortë. Mjaftoi që unë të flija disa orë dhe pastaj të vazhdoj në fushë”.
“Nuk kisha frikë të përballesha me skuadrat e mëdha, jo sepse isha i guximshëm, por sepse nuk pata mallkim. Thjesht doja të argëtohesha dhe të luaja”.
“Kur isha në Milano, Ariedo Braida më tha që ishin të vetëdijshëm për stilin e jetës time dhe për shkak të saj ata më gjetën një shtëpi në Gallarate dhe jo në Milano, por unë bëra të njëjtën gjë”, vazhdoi ai.
Acerbi zbuloi se kishte kancer në vitin 2013, dhe ai thotë se kjo ndryshoi tërë perspektivën e tij për jetën.
“Kanceri ishte fati im. Falënderoj Zotin që e pata. Zbulova se isha i sëmurë në korrik 2013, kur sapo mbërrita në Sassuolo”.
“Një vit pas sëmundjes sime, më ndodhi diçka. Unë shkova për të fjetur një mbrëmje sikur asgjë nuk kishte ndodhur, në mëngjes u zgjova i sulmuar nga terrori”.
“Kisha frikë nga hija ime, po mendoja për shqetësimet që më ishin dhënë, mundësitë që kisha hedhur, vitet e humbura, mbrëmjet e tepërta”.
“Të gjithë së bashku, krejt papritur. Më duhej të shkoja te një psikolog për të kapërcyer frikën. Kështu që unë fillova një rrugë që më çoi të përmirësohem si njeri. Duke kufizuar aspektet e karakterit tim që mund të më shkatërronin”.
“Tani nëse do isha pa sëmundje do të kisha përfunduar karrierën në Serie B, ose mbase do të isha ndalur”.
“Për fat të mirë dikush atje më dashuroi dhe më dërgoi sëmundjen, pa të do të kisha mbaruar shumë keq”, rrëfeu italiani.
Acerbi mbeti në Sassuolo për pesë vjet, para se të bashkohej me Lazion në vitin 2018.